Ljóshærða fegurðin tókst að sannfæra föður sinn um að hún er frábær í blástur og getur jafnvel veitt manni með fæturna ánægju. Pabbi bráðnaði af sælu enda bjóst hann ekki við slíkri fljótfærni frá dóttur sinni. Hann fokaði ungu druslunni harkalega, svo að hún mundi lengi vel eftir strokum föður síns. En hún hlýtur að hafa líkað við það, því stynin hennar voru svo ástríðufull að meira að segja blóð mitt suðaði á milli fótanna á mér.
Það sem ég skil ekki er, hver er gaurinn sem sefur í sófanum við hliðina á henni á meðan pabbi er að lemja dóttur sína? Bróðir hennar? Eiginmaður, kannski? Hann lyfti ekki einu sinni fingri meðan á öllu stóð. Eða kannski eygði hann aðeins og hristi af sér hljóðlega?